حبیب محبیان بهتر شناخته با نام حبیب در سال 1331 هجری شمسی در شمران آذرباییجان به دنیا آمد. سه سال در رضاییه و چند سالی هم در تبریز زندگی کرده است و اصلتاً متعلق به رضاییه است. خانواده او هنرمند و علاقه مند به موسیقی بودند. برادران او گرچه به صورت غیر حرفه ای، ولی برای دل خودشان ویولون میزدند. یکی از آنها صدای خوبی داشته و آواز میخوانده است. حبیب هم از همان دوران کودکی به گیتار علاقه فراوانی داشته و تنها کسی هم که به راه موسیقی کشیده شد خود حبیب بود و با مخالفت های اعضای خانواده روبرو شد و به خاطر این کار تنبیه بدنی هم شده است، ولی عشق حبیب به این کار باعث نشد که از کار خود دست بکشد. دوران دبیرستان او مصادف با دهه شصت اروپا و پیدایش گروه بیتل ها (Beatels) بود که ذوق و شوق موسیقی را در وجود حبیب ایجاد کرد و باعث شد که به آموختن موسیقی و نواختن گیتار که ساز مورد علاقه اش نیز بود روی آورد. چند سال بعد طی تبلیغ رادیو و تلویزیون برای استخدام خواننده راهی آنجا شد تا در بین بیشمار شرکت کنندگان که حدود هشت هزار نفر بودند قرار بگیرد. پس از گذراندن مراحلی بسیار سخت مورد تایید داوران قرار گرفت و در بین شانزده – هفده نفر دیگری که در این مسابقه قبول شده بودند جای گرفت. دو سال در آنجا ماند و در طول این دو سال آموزش موسیقی هم میدید و زمینه پیشرفت حبیب داشت فراهم میشد که خدمت سربازی سرش را گرفت. به خدمت سربازی رفت و آموزشی را در کرمان و خدمت را در ارومیه گذراند.او در خدمت نیز جزء خوانندگان باشگاه افسران شد تا در کاخ جوانان برنامه اجرا کنند و این گونه از طرف کاخ جوانان رضاییه به تمام کاخ های جوانان سرتاسر ایران سفر کرده است. پس از اتمام سربازی با دختری به نام شادی ازدواج میکند که یک پسر هم به نام احمدرضا از او دارد که در ایران زندگی میکند. یک روز که شادی برای انجام کارهای روزمره در خیابان راه میرفته پایش پیچ میخورد و به علت این که بچه دستش بوده به زمین میخورد.
او را به بیمارستان میبرند و به علت اشتباهی زدن آمپول کزاز در عرض بیست ثانیه او را میکشند. در همان زمان مادر حبیب هم که برایش بسیار عزیز نیز بوده فوت میکند
تا این گونه دو خاطره ی بد در ذهن حبیب نقش ببندد. حبیب در سال 1356 اولین آلبومش را با عنوان "مرد تنهای شب" روانه بازار میکند. مرد تنهای شب آلبومی بود که بیشتر کارهایش همانند شعر، آهنگ و تنظیم از خود حبیب بود و با این کار توانست راه صد ساله را یک شبه تمام کند و محبوبیت زیادی بین مردم به دست آورد. او بیشتر آهنگ های این آلبوم را برای مرحوم مادرش و همسرش خواند تا این گونه درد دلش کمی آرام بگیرد. آهنگ هایی همانند "شهلای من" و "نگاهم" را به یاد همسرش خواند و دو آهنگ نیز به نام های "مادر" و خرس کوکی (ببار ای برف)" در سوگ مادرش خواند. با زن دیگری به نام ناهید ازدواج کرد که پسرش محمد که خواننده مطرحی نیز هست از همسر دوم ایشان است.
حبیب علاوه بر خوانندگی آهنگساز قهاری نیز هست که علاوه بر ساختن آهنگ ترانه های خود اگر لازم بداند برای دیگر خوانندگان نیز آهنگسازی میکند. او استاد نوازندگی گیتار است و از معدود خوانندگانیست که در کارهایش از گیتار دوازده سیم استفاده میکند و در کنسرت هایش نیز یکی از نوازندگان گیتار خود اوست و در حین این که میخواند گیتار هم میزند.
صدای حبیب یک صدای زیبا، لطیف، دلنشین و پر احساس است که قابلیت های فراوان صدایش او را به یک خواننده منحصر به فرد تبدیل کرده است. یکی از ویژگی های مهم و بارز صدای او لرزش خاصی است که دارا میباشد و در خواندن گام بالا طوری صدای خود را میلرزاند که به جرات میتوان گفت که هیچ خواننده ای قادر به این کار نیست و همین قابلیت ها است که او را جزء خوانندگان صاحب سبک کرده است.
حبیب در طول آلبوم هایی که در زندگی هنری خود بیرون داده یکی از متفاوت ترین هنرمنداست. دو آلبوم اول او با نام های مرد تنهای شب و سلام همسایه که قبل از انقلاب منتشر شدند ریتمی آرام داشتند و بیشتر آهنگ های آن غمگین بودند. از سال 1360 به بعد که حبیب برای ادامه کار هنری به خارج رفت سه آلبوم به نام های آفتاب مهتاب، خورشید خانوم و همراز را بیرون داد که کاملاً با دو آلبوم قبلی متفاوت بودند ولی همه به سبک خود او خوانده شده بودند. آلبوم همراز آلبومی شاد بود و با آهنگسازی خود حبیب دسته بندی شده بود. آلبوم های آفتاب مهتاب و خورشید خانوم که بیشتر آهنگ های آن سنتی بودند خوانده شد با این تفاوت که آفتاب مهتاب شاد بود ولی خورشید خانوم غمگین. بعد از آن، آلبوم آخه عزیزم چی میشه منتشر شد که باز به سبک خاص و زیبایی خوانده شده بود. بعد از این آلبوم پرطرفدارترین سبک حبیب شروع شد. او آلبوم صفر را ساخت و بعد از آن بزن باران، کویر باور، خداوندا و خانه کوچک را منتشر کرد که بسیار خوب مورد توجه قرار گرفت ولی در دو آلبوم بعدی خود پسرش را هم به عرصه خوانندگی آورد که در این آلبوم ها که جوونی و خودشه نام داشتند، بیشتر آهنگ هایی با ریتم تند و امروزی را اجرا کرد که زیاد با سبک خودش هم خوانی نداشت. آخرین آلبوم او هم تا اکنون ایران بانو است که مخلوطی از سه آلبوم قبلی است، یعنی از لحاظ سبک خواندن، هم به سبک امروزی است هم به سبک قدیمی حبیب.
بیشتر آهنگ های حبیب بر وزن اجتماعی هستند و نمونه های آن را میتوان از آهنگ های خداوندا، خانه کوچک، بنی آدم و . نام برد. بعد از آن، آهنگ های ی بیشتر کارهای حبیب را تشکیل میدهند و نمونه بارز آن را میتوان از آهنگ های افق، بزن باران، خرچنگ های مردابی، گلسرخی و . نام برد. آهنگ های عاشقانه و دیگر آهنگ ها بقیه ی کارهای او را شکل میدهند.
درباره این سایت